1 Witaj, Jezy Chryste,
z niebios wysokości,
witaj, z Pany czystej
w nasze ziemskie włości!
Ojcaś nam objawił,
wybawienie sprawił.
Tobą się cieszymy,
wszyscy Cię wielbimy,
Chryste, Królu nasz!

2 Grzeszne nawiedziłeś
sługi swe w więzieniu,
nowe ogłosiłeś
wieści o zbawieniu.
Ubogacasz swymi
dary ludzkie plemię,
w skarby nieba mnogie
darzysz nas, ubogich,
Christe, Królu nasz!

3 Tyś nasz król dostojny,
Syn Wszechmogącego,
Pan nasz w lasce hojny,
nad Cię nic wyższego.
Chcąc nas uweselić,
z nami bóle dzielić,
ciało przyodziałeṡ,
nam się równy stałeś,
Chryste, Królu nasz!

4 Cóż Cię pobudziło,
żeś się tak poniżył?
Cóż Cię zniewoliło,
byś się do nas zbliżył?
Tylko miłość szczera
w niebo drzwi otwiera,
w niej się Ty nam dajesz,
pojednawcą stajesz,
Chryste, Królu nasz!

5 Grzech nasz nie zawadził,
byś był miłościwy,
tego nie odradził
sMad Twój sprawiedliwy.
Dziwna Ty miłości!
W naszej niegodności
śmierć poniosłeś srogą,
chcąc być w niebo drogą,
Chryste, Królu nasz!

6 Córko ty syjońska,
chrześcijański zborze!
W biedach swych i troskach
śpiewajże w pokorze
na czeṡec Króla swego
tak miłościwego,
iż nawiedził ciebie
w wielkiej twej potrzebie
Chryste, Królu nasz!

7 Powstań już z radością,
wyjdź naprzeciw Niemu,
zbuduj w sercach Kościół
Panu dostojnemu!
Duszo zatroskana,
tak proś swego Pana:
racz mi się objawić
i mnie wiecznie zbawić,
Chryste, Królu nasz!