1 Livet lid, til Kvelds det hallar,
Snart det sokna vil i Grav.
Dagen kjem, daa Gud deg kallar
Til aa svar paa hans Krav:
Daa du fram til Doms skal fara,
Greida fyr di Gjerd paa Jord
Og fyr all di synd maa svara,
Synd i Tanke, Gjerd og Ord.

2 Um du vil paa Misgjerd merka,
Gud, kven kann daa standa seg?
Det me vilja, det, me verka,
Alt er ureint fyre deg,
Du som dømer løynde Tankar
Djupt i Hjartans dulde Grunn:
Aa fyr deg mi Skuld seg sankar
Saman til ti Tusund Pund!

3 Illt maa der den Syndar fara,
Som gav Naaden inkje Rom.
Berre Naaden kann oss spara
Fyr den strenge Veridens Dom.
Naade, Naade, eine Naade
Kvitta kann den store Gjeld,
Løysa ut fraa evig Vaade
Den, som var fyr Syndi feld.

4 Gode Gud, so lat oss finna
Naaden, medan det er Tid,
Og ved Tru di Rettverd vinna,
som kann gjera Domen blid!
Gud, forlat vaar Synd og Villferd
Fyre Jesu Kristi Skuld!
Lat vaar Udygd og vaar Illferd
Ved hans Rettferd verta duld!

5 Jesus, lat din Kjærleik strøyma
Inn i Hug og Hjarterot,
So me Næstens Synd maa gløyma,
Naar han gjerer oss imot!
Lat di Miskunn i oss liva,
So me Skyld forlata maa,
Her vaar Broder Miskunn giva
Og i Domen Miskunn faa!