1 Nad Betlejem gwiazda świeci,
opromienia szczyty wzgórz.
Patrz, najświętsze spośród dzieci
w żłóbku leży, hold ų złóż.
W mrokach nocy wieki płyną,
oto Bóg się stał Dzieciną,
wstają brzaski nowych zórz.

2 Mędrcy widzą gwiazdę nową,
wielki się objawia cud;
anioł z wieścią zszedł godową
do pasterzy z niebios wrót;
dziś narodził się Zbawiciel,
w Betlejemie Go ujrzycie,
niech się cieszy wszelki lud.

3 Witaj, Jezu, Boże Dziecię,
zniżasz się do swoich sług;
chcesz przebywać na tym świecie,
poṡród grzesznych święty Bóg.
Spełniasz wieczne Ojca plany,
dla zbawienia nam zesłany,
wyzwól nas od wszelkich trwóg.